Luizen

Toen ik een jaar of 11 was, had ik ze. Voor het eerst en tot nu toe ook voor het laatst. Op school heerste het en als je ze had, moest je met een vreselijk stinkende shampoo ingesmeerd worden en dan moest het úren intrekken. Het voordeel was dat je uiteindelijk heel erg laat op bed lag. Na zo’n behandeling waren de luizen dood en ging je weer vrolijk verder met je leven.

Ik zit al een paar jaar niet meer in het onderwijs, maar ik weet wel heel erg goed dat het drama van luizen tegenwoordig iets heftiger is. Die rotbeesten kunnen inmiddels aardig goed tegen alle middeltjes en zijn maar lastig uit te roeien. Daarom is het ontzettend belangrijk dat je zorgt dat je ze niet krijgt: Luizencapes zorgen er voor dat de luizen niet over kunnen lopen van jas naar jas, verkleedkleren moeten regelmatig gewassen worden en na elke vakantie worden alle kinderen gecontroleerd. Tot nu toe hebben we met Kira geluk gehad; bij iedere controle bleek ze luizenvrij.

Tot nu toe inderdaad… Afgelopen zondag zat ze voor me op de bank en ineens zag ik bij haar kruin een behoorlijk aantal witten stipjes. Alle alarmbellen gingen rinkelen en in de badkamer, toen we met de netenkam verder controleerden, bleek het inderdaad zo te zijn: er liepen levende luizen en de neten waren niet te tellen. Gelukkig zat het ‘wat-te-doen-bij-luizen-plan” nog in grote lijnen in mijn hoofd. Matthijs ging bij de dienstdoende apotheek spullen halen en ik ging Kira uitgebreid kammen.

Kira was zondag toen ik ze ontdekte net een half uurtje hier nadat ze drie weken met haar vader vakantie had gevierd dus ik hoefde gelukkig niet bang te zijn dat die k%#*&-beesten zich overal al in huis hadden verschanst. Ze heeft ze waarschijnlijk als verstekelingen meegenomen uit Aruba. Maar ik moest wel even haar gangen nagaan om te bedenken wie er allemaal gewaarschuwd moest worden.

Voor nu tekent het op een hele vervelende manier onze vakantie: twee keer per dag alle haren, lokje voor lokje, van wortel tot punt kammen met de netenkam. Als je dus ergens af hebt gesproken, moet je zeker een half uur eerder opstaan. Dit moeten we zeker twee weken volhouden. Dat is niet wat je wil in de vakantie!



Iedere dag het beddengoed in de was of een half uur in de droger. Vandaag maar een extra keertje heel erg grondig het huis stofzuigen. Gisterenavond toch maar weer een extra behandeling met luizendodende shampoo en óveral bij nadenken. Niks geen zorgeloos weekje met z’n tweetjes! Ik heb na deze vakantie gewoon vakantie nodig!
Voor Kira is het ook zó naar. Twee keer per dag je een half uur zitten te vervelen, is niet echt wat ze zich voor had gesteld van de vakantie. Ze moet haar haren in een vlecht of knot terwijl ze los haar veel leuker vindt en ik zit constant op te letten of ze niets doet dat de luizen ten goede zou kunnen komen. En het is gewoon niet leuk dat je luizen hebt!

Hopelijk zijn we ze snel de baas en doen andere ouders ook zo zorgvuldig zodat na de vakantie de school luizenvrij kan beginnen en het geen vervelende vicieuze cirkel wordt!
Op naar weer een kamsessie!