Speeltuintje in Haarlem
Kalenderproject 2024 week 16
2 weken geleden
zondag 28 september 2008
dinsdag 23 september 2008
maandag 22 september 2008
Werkweek
De school van mijn dochter is dezelfde school waar ik een paar jaar geleden directeur ben geweest. Toen ik daar geen personeel maar alleen nog maar ouder werd, was dat wel eens vreemd, of lastig, of zelfs moeilijk. De school groeit enorm en dingen gaan anders dan dat ik ze bedoeld had. Er staat een andere vrouw aan het roer, dat is duidelijk. Maar inmiddels ben ik aardig gewend aan die veranderde rol en ook de medeouders zien mij steeds meer alleen ook maar als zodanig.
Arcade is een Montessorischool in een Vinexwijk die nog maar 6 jaar bestaat. Het is een moderne Montessorischool, maar wel met Montessorionderwijs zoals het bedoeld is. Een nieuw concept wordt neergezet en ik sta daar vierkant achter, nog steeds. Er moest een goed sociaal klimaat zijn en dat was er ook toen ik er kwam en ook nog toen ik wegging. Gelukkig is het er nu nog steeds en zelfs de inspectie was er laatst nog lovend over, een school waarin de kinderen zich in gebonden vrijheid kunnen ontwikkelen op alle gebieden.
Soms word ik zeer aangenaam verrast en ben ik nog net zo trots op ‘mijn schooltje’ als toen ik er nog wel als directeur aan verbonden was. Vorige week was ik bij een ouderavond van Kira’s groep. Het ging over de gang van zaken in het algemeen in de groep, maar het zwaartepunt lag toch bij de werkweek die voor de eerste keer in de geschiedenis van de school zal gaan plaatsvinden. Mijn gevoelens als ouder zijn gemengd: ze is pas 9 en dan nu al 4 nachten zonder haar ouders weg! Maar mijn vertrouwen groeide enorm gedurende de avond: wat hebben ze het goed bedacht, geregeld en georganiseerd! Helemaal in de lijn van de visie van de school, helemaal zoals ik het had willen doen!
Ze gaan dit jaar naar Drenthe. Dit is één van de drie Nederlandse biotopen die ze gaan bezoeken. De andere twee zijn Zuid-Limburg en De Wadden, die volgend jaar en het jaar er na aan de beurt zijn. Zo gaan de kinderen van de bovenbouw, ze zitten drie jaar in één groep, allemaal naar alle drie de gebieden. De school kiest er bewust voor om aan het begin van het jaar te gaan om zo deze werkweek ook te gebruiken om deze groep kinderen in de leeftijd van 9 tot 12 jaar echt tot een groep te maken.
Twee weken voor de werkweek zijn de kinderen er op school al druk mee bezig. Samen zoeken ze uit wat er zo speciaal is aan Drenthe. Waarom staat Drenthe bekend, wat is er te zien, te doen? Ze komen uit op 4 aspecten: Hunnenbedden, Heidelandschap, Veen en Cultuur (waaronder bijvoorbeeld ook Westerbork). Deze onderwerpen worden verdeeld en door de kinderen zelf wordt uitgezocht wat ze daar ter plekke het beste allemaal kunnen gaan doen. Na ongeveer een week geven ze een presentatie aan elkaar en wordt het programma opgesteld. De kinderen hebben inmiddels ook zelf een corveerooster gemaakt en de regels afgesproken.
Als dit alles op de ouderavond verteld wordt door de enthousiaste leerkracht, waagt een ouder het te vragen hoe ze dat doet, naast het ‘gewone werk’. Ik kan nog net mijn mond houden en gelukkig vertelt de leerkracht precies wat ik weg moest slikken. Het ‘gewone werk’ komt zóveel voor in alles wat ze doen ter voorbereiding van de werkweek, dat dat niet meer op een andere manier hoeft. Hoe kun je nou beter leren begrijpend lezen dan door op internet en in boeken informatie op te zoeken over Hunnenbedden en dit dan te ‘vertalen’ naar een begrijpelijke presentatie voor je groepsgenootjes? Hoe leer je nou beter rekenen dan door uit te rekenen hoe laat je op moet staan als je om 10 uur in een museum wilt zijn met 26 kinderen en 6 volwassenen en allemaal van te voren moet zijn gedoucht in de 3 douches die aanwezig zijn op het terrein? Hoeveel brood moet je kopen voor zoveel personen, wat kosten de boodschappen voor zo’n week, hoeveel reiskosten krijgen de rijouders vergoed? Schrijf als tienjarige maar eens een brief naar een instantie waar ze in principe groepen tot 25 personen welkom heten, maar waar je toch naar toe wilt met z’n zesentwintigen. Als je dat voor elkaar wilt krijgen, moet je spelling in ieder geval goed zijn!
Tijdens de werkweek, die met nadruk geen ‘kamp’ genoemd wordt, gaan de kinderen al het onderzochte ook daadwerkelijk bekijken. Natuurlijk zal ook de “Bonte Avond” niet ontbreken en zal er weinig geslapen worden. Lol mag, wat zeg ik, lol moet ook gewoon! Twee weken er na zal er ook voor de ouders, opa’s, oma’s en wie er verder ook nog maar meer belangstellend is, een soort van presentatiemarkt gehouden worden. De kinderen zullen hun eigen stands bemannen en uitleg geven over wat ze onderzocht en gezien hebben.
Wat zal ik trots zijn, wat bén ik al trots. Als ex-schooldirecteur, als Montessoriaan, maar vanochtend toen ik mijn grote dochter uitzwaaide, die geen enkele blijk van gemengde gevoelens toonde, maar er vooral heel veel zin in leek te hebben, vooral toch gewoon als moeder!
Arcade is een Montessorischool in een Vinexwijk die nog maar 6 jaar bestaat. Het is een moderne Montessorischool, maar wel met Montessorionderwijs zoals het bedoeld is. Een nieuw concept wordt neergezet en ik sta daar vierkant achter, nog steeds. Er moest een goed sociaal klimaat zijn en dat was er ook toen ik er kwam en ook nog toen ik wegging. Gelukkig is het er nu nog steeds en zelfs de inspectie was er laatst nog lovend over, een school waarin de kinderen zich in gebonden vrijheid kunnen ontwikkelen op alle gebieden.
Soms word ik zeer aangenaam verrast en ben ik nog net zo trots op ‘mijn schooltje’ als toen ik er nog wel als directeur aan verbonden was. Vorige week was ik bij een ouderavond van Kira’s groep. Het ging over de gang van zaken in het algemeen in de groep, maar het zwaartepunt lag toch bij de werkweek die voor de eerste keer in de geschiedenis van de school zal gaan plaatsvinden. Mijn gevoelens als ouder zijn gemengd: ze is pas 9 en dan nu al 4 nachten zonder haar ouders weg! Maar mijn vertrouwen groeide enorm gedurende de avond: wat hebben ze het goed bedacht, geregeld en georganiseerd! Helemaal in de lijn van de visie van de school, helemaal zoals ik het had willen doen!
Ze gaan dit jaar naar Drenthe. Dit is één van de drie Nederlandse biotopen die ze gaan bezoeken. De andere twee zijn Zuid-Limburg en De Wadden, die volgend jaar en het jaar er na aan de beurt zijn. Zo gaan de kinderen van de bovenbouw, ze zitten drie jaar in één groep, allemaal naar alle drie de gebieden. De school kiest er bewust voor om aan het begin van het jaar te gaan om zo deze werkweek ook te gebruiken om deze groep kinderen in de leeftijd van 9 tot 12 jaar echt tot een groep te maken.
Twee weken voor de werkweek zijn de kinderen er op school al druk mee bezig. Samen zoeken ze uit wat er zo speciaal is aan Drenthe. Waarom staat Drenthe bekend, wat is er te zien, te doen? Ze komen uit op 4 aspecten: Hunnenbedden, Heidelandschap, Veen en Cultuur (waaronder bijvoorbeeld ook Westerbork). Deze onderwerpen worden verdeeld en door de kinderen zelf wordt uitgezocht wat ze daar ter plekke het beste allemaal kunnen gaan doen. Na ongeveer een week geven ze een presentatie aan elkaar en wordt het programma opgesteld. De kinderen hebben inmiddels ook zelf een corveerooster gemaakt en de regels afgesproken.
Als dit alles op de ouderavond verteld wordt door de enthousiaste leerkracht, waagt een ouder het te vragen hoe ze dat doet, naast het ‘gewone werk’. Ik kan nog net mijn mond houden en gelukkig vertelt de leerkracht precies wat ik weg moest slikken. Het ‘gewone werk’ komt zóveel voor in alles wat ze doen ter voorbereiding van de werkweek, dat dat niet meer op een andere manier hoeft. Hoe kun je nou beter leren begrijpend lezen dan door op internet en in boeken informatie op te zoeken over Hunnenbedden en dit dan te ‘vertalen’ naar een begrijpelijke presentatie voor je groepsgenootjes? Hoe leer je nou beter rekenen dan door uit te rekenen hoe laat je op moet staan als je om 10 uur in een museum wilt zijn met 26 kinderen en 6 volwassenen en allemaal van te voren moet zijn gedoucht in de 3 douches die aanwezig zijn op het terrein? Hoeveel brood moet je kopen voor zoveel personen, wat kosten de boodschappen voor zo’n week, hoeveel reiskosten krijgen de rijouders vergoed? Schrijf als tienjarige maar eens een brief naar een instantie waar ze in principe groepen tot 25 personen welkom heten, maar waar je toch naar toe wilt met z’n zesentwintigen. Als je dat voor elkaar wilt krijgen, moet je spelling in ieder geval goed zijn!
Tijdens de werkweek, die met nadruk geen ‘kamp’ genoemd wordt, gaan de kinderen al het onderzochte ook daadwerkelijk bekijken. Natuurlijk zal ook de “Bonte Avond” niet ontbreken en zal er weinig geslapen worden. Lol mag, wat zeg ik, lol moet ook gewoon! Twee weken er na zal er ook voor de ouders, opa’s, oma’s en wie er verder ook nog maar meer belangstellend is, een soort van presentatiemarkt gehouden worden. De kinderen zullen hun eigen stands bemannen en uitleg geven over wat ze onderzocht en gezien hebben.
Wat zal ik trots zijn, wat bén ik al trots. Als ex-schooldirecteur, als Montessoriaan, maar vanochtend toen ik mijn grote dochter uitzwaaide, die geen enkele blijk van gemengde gevoelens toonde, maar er vooral heel veel zin in leek te hebben, vooral toch gewoon als moeder!
zondag 21 september 2008
zaterdag 20 september 2008
donderdag 18 september 2008
dinsdag 16 september 2008
Haarlems avontuur
Het is 10 voor negen. We zijn er klaar voor: ons Grote Avontuur gaat beginnen. We stappen in het Monster en rijden naar de straat die ik tot nu toe alleen nog maar van Monopoly kende. Een klein beetje gekriebel voel ik toch wel, maar het is een stuk minder dan dat ik van mezelf gewend ben als ik iets ga ondernemen dat ik nog nooit eerder gedaan heb. Matthijs heeft nergens last van, weet volgens mij niet eens wat zenuwen zijn. Het werkt heerlijk aanstekelijk op mij. Ik heb er zin in, we hebben er zin in!
Als we binnenkomen, doen we maar een beetje wat de andere aanwezigen ook doen. Er is niet echt iemand om ons te ontvangen, maar echt moeilijk kan het niet zijn, toch?! Jas ophangen, naar binnen lopen, dit kunnen we best! De vorige groep is nog bezig en we gaan ergens zitten om de kunst een beetje af te kijken. De termen die we voorbij horen komen duizelen ons soms. Zouden wij dit over een tijdje ook kunnen? Gelukkig horen we dat het derdejaars zijn die nu de vloer onveilig maken en hebben we dus nog even.
Als het onze tijd is, maken de gevorderden de vloer vrij voor ons beginners. Vijf andere stellen betreden met ons schoorvoetend de ruimte. We mogen nog even op een bankje plaatsnemen terwijl Frank ons het een en ander uitlegt. Het enige dat hij vertelt wat ik niet leuk vind, is dat er vrij weinig aanmeldingen zijn voor deze maandagavondgroep en dat het nog niet helemaal zeker is dat we door kunnen gaan. Wij hebben zelf geen andere mogelijkheid dus het is voor ons maar hopen dat er zich nog wat meer mensen aan gaan melden.
Maar dan is het toch echt tijd om te gaan staan. Na een voorzichtig begin waarbij we op veilige afstand van elkaar elk ons ding doen, is het al weer veel te snel pauze. Na de pauze bouwen we langzaam voort op het geleerde en dan is het tegen elf uur eindelijk zover. Frank en zijn ‘hulpmeisje’ doen nu het echte werk voor. Wij doen het na en dan kijken we elkaar aan. Tussen het getel, gedenk (en dat mág ik helemaal niet, mijn zwaarste dobber wordt ‘alleen maar volgen’) en gegiechel door, realiseren we het ons ineens:
We dansen!
Als we binnenkomen, doen we maar een beetje wat de andere aanwezigen ook doen. Er is niet echt iemand om ons te ontvangen, maar echt moeilijk kan het niet zijn, toch?! Jas ophangen, naar binnen lopen, dit kunnen we best! De vorige groep is nog bezig en we gaan ergens zitten om de kunst een beetje af te kijken. De termen die we voorbij horen komen duizelen ons soms. Zouden wij dit over een tijdje ook kunnen? Gelukkig horen we dat het derdejaars zijn die nu de vloer onveilig maken en hebben we dus nog even.
Als het onze tijd is, maken de gevorderden de vloer vrij voor ons beginners. Vijf andere stellen betreden met ons schoorvoetend de ruimte. We mogen nog even op een bankje plaatsnemen terwijl Frank ons het een en ander uitlegt. Het enige dat hij vertelt wat ik niet leuk vind, is dat er vrij weinig aanmeldingen zijn voor deze maandagavondgroep en dat het nog niet helemaal zeker is dat we door kunnen gaan. Wij hebben zelf geen andere mogelijkheid dus het is voor ons maar hopen dat er zich nog wat meer mensen aan gaan melden.
Maar dan is het toch echt tijd om te gaan staan. Na een voorzichtig begin waarbij we op veilige afstand van elkaar elk ons ding doen, is het al weer veel te snel pauze. Na de pauze bouwen we langzaam voort op het geleerde en dan is het tegen elf uur eindelijk zover. Frank en zijn ‘hulpmeisje’ doen nu het echte werk voor. Wij doen het na en dan kijken we elkaar aan. Tussen het getel, gedenk (en dat mág ik helemaal niet, mijn zwaarste dobber wordt ‘alleen maar volgen’) en gegiechel door, realiseren we het ons ineens:
We dansen!
zondag 14 september 2008
zaterdag 13 september 2008
vrijdag 12 september 2008
zondag 7 september 2008
Het gewone leven
De zomer is voorbij. Op school leerden we dat pas op 21 september de herfst begint, maar als ik naar buiten kijk, weet ik dat het al zover is. De meteorologische herfst begint op de 1e en dat is niet voor niks. Door de straten dwarrelen alweer de blaadjes. Het echte mooie is er van af in de natuur. Nu nog zijn de bomen groen, maar het bruin, oranje en geel ligt op de loer. Er kunnen nog wel zonnige nazomerdagen zijn, maar het is niet meer ongewoon dat het regent of waait.
Alle scholen zijn weer begonnen, het is weer druk met fietsende kinderen en hun ouders als ik om 8 uur naar m’n werk rij. Zelf breng ik natuurlijk ook de helft van de week Kira weer naar school. ’s Avonds moet ze op tijd naar bed, de regelmaat komt terug als september begint.
Het gewone leven is weer begonnen en dat is ook best weer prima. Natuurlijk was het heerlijk om uit te slapen, pas laat te gaan douchen, boodschappen doen als je honger krijgt. Op vakantie gaan naar waar de zon altijd schijnt was ook echt geen straf. Maar ik hou ook van regelmaat. Ik vind het niet erg dat het ’s avonds eerder donker is. Ook de herfstkleuren zijn vaak een prachtig gezicht. Ik kijk uit naar lange winteravonden met kaarsjes en muziek.
Gisterenavond hadden we eters. Met z’n vieren vormen we een bijzonder gezelschap met één gezamenlijk ‘ding’, maar het was de eerste keer dat we in deze samenstelling bij elkaar waren. Het was een succes dus het zal wel niet de laatste keer zijn geweest. Matthijs en ik hadden al veel voorbereid voor het eten en dus liep alles gesmeerd. Allerlei warme en koude vis-hapjes vooraf, een champignon-kip-kruidenkaas-ragout met stokbrood en salade als hoofdgerecht en ijs met frambozen toe. Daarna hadden we bij de koffie nog lekkers van de beste banketbakker van Bilthoven waar ik toevallig gisterenochtend was. Heerlijk trouwens ook dat ik nu een afwasmachine heb!
Vandaag is een al bijna doorsnee nieuwe zondag: heerlijk cocoonen op de bank met de laptopjes. Vanmiddag misschien nog wel even een frisse neus halen en Matthijs de tweede LR-les geven. Ook moet ik nog wat kookdingen voorbereiden voor de eetclub die morgenavond is. Ik ga een Nigella Lawson-toetje maken dat o.a. gemaakt wordt van minimarsjes. Mmmmm, ik denk dat ik er maar een paar meer maak…Verder doen we lekker niks en is er morgen weer een dag. Het gewone leven: wat een leven!
Alle scholen zijn weer begonnen, het is weer druk met fietsende kinderen en hun ouders als ik om 8 uur naar m’n werk rij. Zelf breng ik natuurlijk ook de helft van de week Kira weer naar school. ’s Avonds moet ze op tijd naar bed, de regelmaat komt terug als september begint.
Het gewone leven is weer begonnen en dat is ook best weer prima. Natuurlijk was het heerlijk om uit te slapen, pas laat te gaan douchen, boodschappen doen als je honger krijgt. Op vakantie gaan naar waar de zon altijd schijnt was ook echt geen straf. Maar ik hou ook van regelmaat. Ik vind het niet erg dat het ’s avonds eerder donker is. Ook de herfstkleuren zijn vaak een prachtig gezicht. Ik kijk uit naar lange winteravonden met kaarsjes en muziek.
Gisterenavond hadden we eters. Met z’n vieren vormen we een bijzonder gezelschap met één gezamenlijk ‘ding’, maar het was de eerste keer dat we in deze samenstelling bij elkaar waren. Het was een succes dus het zal wel niet de laatste keer zijn geweest. Matthijs en ik hadden al veel voorbereid voor het eten en dus liep alles gesmeerd. Allerlei warme en koude vis-hapjes vooraf, een champignon-kip-kruidenkaas-ragout met stokbrood en salade als hoofdgerecht en ijs met frambozen toe. Daarna hadden we bij de koffie nog lekkers van de beste banketbakker van Bilthoven waar ik toevallig gisterenochtend was. Heerlijk trouwens ook dat ik nu een afwasmachine heb!
Vandaag is een al bijna doorsnee nieuwe zondag: heerlijk cocoonen op de bank met de laptopjes. Vanmiddag misschien nog wel even een frisse neus halen en Matthijs de tweede LR-les geven. Ook moet ik nog wat kookdingen voorbereiden voor de eetclub die morgenavond is. Ik ga een Nigella Lawson-toetje maken dat o.a. gemaakt wordt van minimarsjes. Mmmmm, ik denk dat ik er maar een paar meer maak…Verder doen we lekker niks en is er morgen weer een dag. Het gewone leven: wat een leven!
Abonneren op:
Posts (Atom)
