Werkweek

De school van mijn dochter is dezelfde school waar ik een paar jaar geleden directeur ben geweest. Toen ik daar geen personeel maar alleen nog maar ouder werd, was dat wel eens vreemd, of lastig, of zelfs moeilijk. De school groeit enorm en dingen gaan anders dan dat ik ze bedoeld had. Er staat een andere vrouw aan het roer, dat is duidelijk. Maar inmiddels ben ik aardig gewend aan die veranderde rol en ook de medeouders zien mij steeds meer alleen ook maar als zodanig.
Arcade is een Montessorischool in een Vinexwijk die nog maar 6 jaar bestaat. Het is een moderne Montessorischool, maar wel met Montessorionderwijs zoals het bedoeld is. Een nieuw concept wordt neergezet en ik sta daar vierkant achter, nog steeds. Er moest een goed sociaal klimaat zijn en dat was er ook toen ik er kwam en ook nog toen ik wegging. Gelukkig is het er nu nog steeds en zelfs de inspectie was er laatst nog lovend over, een school waarin de kinderen zich in gebonden vrijheid kunnen ontwikkelen op alle gebieden.
Soms word ik zeer aangenaam verrast en ben ik nog net zo trots op ‘mijn schooltje’ als toen ik er nog wel als directeur aan verbonden was. Vorige week was ik bij een ouderavond van Kira’s groep. Het ging over de gang van zaken in het algemeen in de groep, maar het zwaartepunt lag toch bij de werkweek die voor de eerste keer in de geschiedenis van de school zal gaan plaatsvinden. Mijn gevoelens als ouder zijn gemengd: ze is pas 9 en dan nu al 4 nachten zonder haar ouders weg! Maar mijn vertrouwen groeide enorm gedurende de avond: wat hebben ze het goed bedacht, geregeld en georganiseerd! Helemaal in de lijn van de visie van de school, helemaal zoals ik het had willen doen!
Ze gaan dit jaar naar Drenthe. Dit is één van de drie Nederlandse biotopen die ze gaan bezoeken. De andere twee zijn Zuid-Limburg en De Wadden, die volgend jaar en het jaar er na aan de beurt zijn. Zo gaan de kinderen van de bovenbouw, ze zitten drie jaar in één groep, allemaal naar alle drie de gebieden. De school kiest er bewust voor om aan het begin van het jaar te gaan om zo deze werkweek ook te gebruiken om deze groep kinderen in de leeftijd van 9 tot 12 jaar echt tot een groep te maken.
Twee weken voor de werkweek zijn de kinderen er op school al druk mee bezig. Samen zoeken ze uit wat er zo speciaal is aan Drenthe. Waarom staat Drenthe bekend, wat is er te zien, te doen? Ze komen uit op 4 aspecten: Hunnenbedden, Heidelandschap, Veen en Cultuur (waaronder bijvoorbeeld ook Westerbork). Deze onderwerpen worden verdeeld en door de kinderen zelf wordt uitgezocht wat ze daar ter plekke het beste allemaal kunnen gaan doen. Na ongeveer een week geven ze een presentatie aan elkaar en wordt het programma opgesteld. De kinderen hebben inmiddels ook zelf een corveerooster gemaakt en de regels afgesproken.
Als dit alles op de ouderavond verteld wordt door de enthousiaste leerkracht, waagt een ouder het te vragen hoe ze dat doet, naast het ‘gewone werk’. Ik kan nog net mijn mond houden en gelukkig vertelt de leerkracht precies wat ik weg moest slikken. Het ‘gewone werk’ komt zóveel voor in alles wat ze doen ter voorbereiding van de werkweek, dat dat niet meer op een andere manier hoeft. Hoe kun je nou beter leren begrijpend lezen dan door op internet en in boeken informatie op te zoeken over Hunnenbedden en dit dan te ‘vertalen’ naar een begrijpelijke presentatie voor je groepsgenootjes? Hoe leer je nou beter rekenen dan door uit te rekenen hoe laat je op moet staan als je om 10 uur in een museum wilt zijn met 26 kinderen en 6 volwassenen en allemaal van te voren moet zijn gedoucht in de 3 douches die aanwezig zijn op het terrein? Hoeveel brood moet je kopen voor zoveel personen, wat kosten de boodschappen voor zo’n week, hoeveel reiskosten krijgen de rijouders vergoed? Schrijf als tienjarige maar eens een brief naar een instantie waar ze in principe groepen tot 25 personen welkom heten, maar waar je toch naar toe wilt met z’n zesentwintigen. Als je dat voor elkaar wilt krijgen, moet je spelling in ieder geval goed zijn!
Tijdens de werkweek, die met nadruk geen ‘kamp’ genoemd wordt, gaan de kinderen al het onderzochte ook daadwerkelijk bekijken. Natuurlijk zal ook de “Bonte Avond” niet ontbreken en zal er weinig geslapen worden. Lol mag, wat zeg ik, lol moet ook gewoon! Twee weken er na zal er ook voor de ouders, opa’s, oma’s en wie er verder ook nog maar meer belangstellend is, een soort van presentatiemarkt gehouden worden. De kinderen zullen hun eigen stands bemannen en uitleg geven over wat ze onderzocht en gezien hebben.
Wat zal ik trots zijn, wat bén ik al trots. Als ex-schooldirecteur, als Montessoriaan, maar vanochtend toen ik mijn grote dochter uitzwaaide, die geen enkele blijk van gemengde gevoelens toonde, maar er vooral heel veel zin in leek te hebben, vooral toch gewoon als moeder!