Gekraakt

Zo, weer een nieuwe ervaring: manuele therapie, kraken. Ik heb begrepen dat niet alle manueel therapeuten ook inderdaad kraken, maar die van mij dus wel.

Nadat ik met de ‘peut’ besproken had waar de pijn zat, deed hij nog wat onderzoek en kwam tot de conclusie dat het niet zozeer mijn SI-gewricht was waar ik last van had, maar meer de twee onderste wervels. Toen hij er op drukte, wist ik dat hij gelijk had! Toen mocht ik op mijn zij op de behandeltafel gaan liggen en nam hij me in een soort gecontroleerde judogreep. Mijn bovenlijf werd de ene kant op gedraaid en mijn onderlijf de andere. Bij dit in de goede houding brengen voelde ik al een knak, het was ook te horen trouwens. Volgens Peutje was dat wel m’n SI en kreeg ik die er gratis bij. Jaja, wat er ook gebeurt: altijd blijven lachen…
Vervolgens werd ik wat heen en weer gewiegd en daarna moest ik diep inademen en toen ik mijn adem losliet gaf hij me toch een ruk! Tjemig! “Tsjak”, hoorde en voelde ik. Een vreemd gevoel, maar dat het nou pijn deed, dat kan ik niet zeggen. In een iets andere houding herhaalde hij dit en na 5 minuten kon ik weer gaan zitten en staan.
En niet te geloven: maar wat voelde dat anders dan 5 minuten eerder, zeg!
Peutje waarschuwde me om even voorzichtig aan te doen met bukken en zei ook dat ik nog wel wat napijn zou kunnen verwachten, maar ik kon hem wel zoenen, zo opgelucht voelde ik me! Dat heb ik trouwens maar niet echt gedaan.

Thuis gekomen voelde ik na een uurtje wel een beetje een zeurderig pijntje in mijn onderrug, maar dit was anders dan daarvoor. Ik kon normaal op een stoel zitten en dus ook lekker op de bank hangen. Ik heb inmiddels ook heerlijk geslapen, want ik werd niet wakker als ik me in mijn favoriete houding draaide omdat het dan pijn deed. Toen ik vanochtend opstond, kon ik weer voor het eerst in bijna 3 weken staand mijn sokken aantrekken.

Autorijden ging ook goed en nu zit ik alweer de hele ochtend achter mijn bureau en het gaat nog steeds prima. Ja, om eerlijk te zijn, voel ik wel iets, maar het staat in geen verhouding met hoe het was. Ik oefen tijdens het werken mij buikspieren, let goed op mijn houding en ga regelmatig even een kopje koffie halen of ik loop even naar iemand toe ipv dat ik een mailtje stuur.
Als het even kan, ga ik vanmiddag nog wel op tijd naar huis om niks te forceren. Morgen werk ik alleen de ochtend, dus dat gaat sowieso wel lukken. Het komende weekend moeten er in De Bilt nog even wat puntjes op de i gezet worden en daarbij zal ik me inhouden zodat we hopelijk a.s. maandag weer kunnen gaan dansen. Dinsdagmiddag word ik dan weer opnieuw gekraakt. Hopelijk gaat het dan net zo pijnloos!