Plat

Nee, niemand hoeft zich schuldig te voelen! Het is gewoon een combinatie geweest van pech en eigenwijs zijn, of misplaatste trots of zoiets. Maar goed, nu lig ik dus plat. In mijn rug voelde ik vorige week al een herkenbaar zeurderig pijntje. Zaterdag tilde ik het eerste pak laminaat de trap op en toen werd het spontaan een groter vervelender pijntje. Maar gewoon doorgaan dus. Ik zal me echt niet laten kennen, ik kan net zo goed als Matthijs 8 pakken laminaat de trap op dragen en ik kan ook net zo goed schuren! Maar daarna deed het wel echt pijn. Schilderen daarentegen was geen probleem.
Zondagavond voelde ik het wel, maar het gíng. Maandagochtend zat ik in de auto en toen ging het niet: ik moest mijn been met m'n handen optillen om mijn voet op het koppelingspedaal te krijgen... Om 13 uur stuurden mijn collega's me naar huis. Daaraan voorafgaand had ik al lopend, hangend, staand een vergadering bijgewoond en ik denk dat zij net zo gek werden van mij als ik van mezelf.
Ik weet wat het is, ik heb het vorig jaar ook al een keer gehad: mijn SI-gewricht is geïrriteerd. Irritant gewricht! Zitten is het vervelendst, lopen gaat en liggen het best. Best vervelend als er dan in je agenda staat dat je deze week twee keer op en neer moet naar Geleen... Dat kan dus niet.
Inmiddels heb ik de dokter gesproken, zijn advies: Vandaag nog zoveel mogelijk plat blijven liggen, morgen voorzichtig ook af en toe zitten uitproberen, veel lopen tussendoor . Als de pijn niet minder wordt, moet ik toch langs komen bij hem. Bah! Dit was helemaal niet de bedoeling! En ik ben ook echt helemaal niet goed in nutteloos zijn en niks doen. Gelukkig is er nog de laptop, die het ook gewoon in bed doet, zelfs als je em op z'n zij legt. En nog veel gelukkiger is er nog dat lieve vriendje, dat in zijn eigen huis aan het klussen is, vrijdag weer in De Bilt aan de slag gaat en tussendoor zorgt dat ik blijf liggen en me van alles voorziet wat ik nodig heb!
Gelukkig ook dat ze het op m’n werk begrijpen en me deze week niet meer willen zien.
Dus nu moet ik maar zien hoe ik de tijd doorkom. Af en toe wat bloggen, niet te veel, want dit is niet de beste houding en het gaat nogal langzaam. Dan maar lezen, lezen, lezen. Da's nou geen straf, daar ben ik de laatste tijd veel toch veel te weinig aan toe gekomen!