Voor mijn werk kom ik eigenlijk overal in Nederland. Verschillende bestemmingen roepen bij mij verschillende stemmingen op. Zo krijg ik altijd als ik van de A28 richting Appelscha rij weer een soort van vakantiegevoel. Als ik om me heen kijk daar, zie ik gewoon de rust die deze omgeving uitstraalt. Ook Oppenhuizen, in de buurt van Sneek, riep bij mij dat gevoel op toen ik daar binnenreed en links van me een soort jachthaventje zag. Soms heb ik zin om de auto aan de kant te zetten en in het gras te gaan liggen, of een foto te maken. Vorige week was ik in Bunschoten-Spakenburg en zag ik een mevrouw in klederdracht en met een rietenmand aan haar arm een ambachtelijke slagerij uit komen. Net toen ik me ging realiseren dat het hier nog doodnormaal is dat vrouwen in klederdracht lopend met een rietenmand boodschappen gaan doen, zag ik haar met de afstandsbediening haar Audi A6 openknippen…

Als ik via de A12 en de A20 naar Rotterdam cross, heb ik een heel ander gevoel. Het gejaagde van de grote stad komt met de kilometer dichterbij. Teams van scholen in grote steden zijn vaak drukker, reageren veelal op mijn informatie met uitingen van stress: wéér iets dat ze moeten doen bij al het andere! De landelijk bekende problematiek van het onderwijs in de grote steden zie ik daar in het echt. Het ís ook zwaar als je een klas moet bestieren waarvan de helft van de kinderen een flinke taalachterstand heeft, waarvoor je je, om met de ouders te kunnen communiceren, in allerlei verschillende culturele achtergronden moet verdiepen en dan ook nog van bovenhand van allerlei dingen opgelegd krijgt. En dan ook nog een nieuw computersysteem!

Sinds het begin van deze week zijn we begonnen met het uitdelen van evaluatieformulieren zodat we onze diensten kunnen verbeteren. Naast dat het me informatie geeft over mijn eigen prestaties en de dienst die we leveren, ben ik ook erg benieuwd of er significante verschillen blijken te zijn tussen de reacties van teams van scholen in grote steden en teams van ‘plattelandsscholen’.

En zo zit ik hier in Ermelo voor me uit te mijmeren omdat ik een kwartiertje over heb. Het zonnetje schijnt, de vogels fluiten, geen snelweggeluid te bekennen, alleen de stemmen van kinderen door de open ramen van de school waar ik zo meteen weer een aantal mensen ga vertellen wat ze moeten doen. Zouden ze hier blij met me zijn, of zouden ze me naar huis sturen met evaluatieformulieren die ik eigenlijk liever niet zou zien?