Ze is er weer!

Zaterdagochtend om 7 uur word ik wakker en meteen realiseer ik me dat het nog maar 3 uurtjes duurt voordat ik haar weer kan knuffelen. Om 10 uur is het inderdaad zover en klemt ze zich als een aapje aan me vast. Ik scheel nog maar ‘een kop’ met haar, maar in mijn armen is ze gewoon weer mijn kleine meisje.
Inmiddels is het nu zondagavond en mijmer ik wat na over weer een fantastisch weekend. Ik heb zo genoten en doe dat nog steeds nu ik met Matthijs naast me op de bank zit, ieder bezig op onze eigen laptop. Af en toe werpen we een blik naar elkaar of elkaars scherm en onze armen raken elkaar bij het typen.

Gisteren liep ik met Kira en hem én met m’n broertje door de stad. Met z’n vieren loop je meestal niet de hele tijd allemaal naast elkaar, maar het ging allemaal zo ongedwongen. Soms liep ik met Kira al kwebbelend door de straten en hoorde ik Matthijs en Luuk achter me het ook goed naar hun zin hebben. Even later genoot ik samen met Matthijs van de aanblik van Luuk en Kira die hand in hand voor ons uitliepen en ook als ik even met Luuk in gesprek was, ging het prima met Matthijs en Kira. ’s Avonds schoven mijn moeder en Jos ook aan toen we in Harmelen gingen wokken. Daarna moesten we weer afscheid nemen van Luuk die nu ergens boven de oceaan vliegt terug naar de VS. Maar het is niet voor lang want hij komt eind dit jaar weer hierheen en dan voor lang!

Vandaag was ‘zomaar een zondag’, maar toch ook weer zo speciaal. Met z’n drieën lekker ontbijten. Heerlijk lang gemonopolyd en ook nog van het ineens weer warme weer genoten toen we, op weg naar een ijsje, ineens spontaan besloten dat we wel wilden waterfietsen op de Oude Gracht (en nog wat andere grachten in Utrecht). Anderhalf uur later, toen we nog terug moesten fietsen naar huis en nog boodschappen moesten doen, bleek dit idee wat vermoeiender dan we van tevoren ingeschat hadden, maar dat drukte de pret helemaal niet! We hebben lol gehad met z’n drieën en het voelde allemaal erg ontspannen en ‘gewoon’.
Morgen weer school voor Kira en ook weer het gewone wisselritme voor haar tussen haar thuis in Maartensdijk en haar thuis hier in Utrecht. Dat betekent ook dat ik haar maandag en dinsdag dus meteen weer moet missen. Maar ze zit niet meer aan de andere kant van de wereld en over een paar nachtjes is ze gewoon weer hier.

Kira is er weer, Matthijs is er nog en dat is goed.